Haustlöng.
Þjóðólfr ór Hvini, hirdskald hos Harald Hårfagre.

1.
Hvé skal ek góðs at gjöldum
gunnveggjar brú leggja
-------------------
raddkleif at Þorleifi.
Týframr sé ek tiva
trigglaust of far þriggja
á hreingöru hlýri
hildar fats ok Þjaza.

2.
Segjöndum fló sagna
snótar ulfr at móti
í gemlis ham gömlum
glamma ó fyr skömmu;
settisk örn, þar er æsir,
ár Gefnar mat báru
[var-a byrgi-Týr bjarga
bleyði vændr] á seyði.

3.
Tormiðluðr var tíum
tálhreinn meðal beina;
hvat kvað hapta snytrir
hjalmfaldinn því valda;
margspakr of nam mæla
már valkastar báru
[var-at Hœnis vinr hánum
hollr] af fornum þolli.

4.
Fjallgylðir bað fyllar
fet-Meila sér deila
[hlaut] af helgum skutli
[hrafnásar vinr blása];
ving-rögnir lét vagna
vígfrekr ofan sígask,
þar er vélsparir váru
varnendr goða farnir.

5.
Fljótt bað foldar drótinn
Fár bauta mög Várar
þekkiligr með þegnum
þrymseilar hval deila,
en af breiðu bjóði
bragvíss at þat lagði
ósvínfrandi ása
upp þjórhluti fjóra.

6.
Ok slíðrliga síðan
svangr [var þat fyr löngu]
át af eikirótum
okbjörn faðir Marnar,
áðr djúphugaðr dræpi
dolg ballastan vallar
hirði-Týr meðal herða
herfangs ofan stöngu.

7.
Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
sá er öll regin eygja,
öndurgoðs, í böndum;
loddi rá við ramman
reimuð Jötunheima,
en holls vinr Hœnis
hendr við stangar enda.

8.
Fló með fróðgum tívi
fangsæll of veg langan
sveita nagr, svát slitna
sundr ulfs faðir mundi;
þá varð Þórs of-runi
[þungr var Loptr of sprunginn]
málunaut, hvat er mátti,
miðjungs friðar biðja.

9.
Sér bað sagna hrœri
sorgœran mey fœra
þá er ellilyf ása,
áttrunnr Hymis, kunni;
Brunnakrs of kom bekkjar
Brísings goða dísi
girðiþjófr í garða
grjóf-Níðaðar síðan.

10.
Urðut bratta barða
byggvendr at þat hryggvir;
þá var Ið með jötnum
unnr nýkomin sunnan
gættusk allar áttir
Ingvifrays at þingi
[váru heldr] ok hárar
[hamljót regin] gamlar.

11.
Unz hrynsæva hræva
hund ölgefnar fundu
leiðiþirr ok leva
lund ölgefnar bundu;
þú skalt véltr, nema, vélum,
- vreiðr mælti svá - leiðir
mun stœrandi mæra
mey aptr, Loki, hapta.

12.
Heyrða ek svá, þat [síðan
sveik opt ásu leikum]
hugreynandi Hœnis
hauks fló bjalfa aukinn,
ok lómhugaðr lagði
leikblaðs reginn fjaðrar
ern at öglis barni
arnsúg faðir Marnar.

13.
Hófu skjótt, en skófu,
sköpt, ginnregin, brinna,
en sonr biðils sviðnar
[Sveipr varð í för] Greipar.
Finns ilja brú minni.
Baugs þá ek bifum fáða
bifklaif at Þórleifi.

14.
Eðr of sér, er jötna
ótti lét of sóttan
hellis baur á hyrjar,
haug Grjótúna, baugi;
ók at ísarnleiki
Jarðar sunr, en dunði,
móðr svall Meila blóða,
Mána vegr und hánum.

15.
Knáttu öll, en, Ullar,
endilág, fyr mági,
grund var grápi hrundin,
ginnunga vé brinna,
þá er hafregin hafrar
hógreiðar fram drógu
[seðr gekk Svölnis ekkja
sundr] at Hrungnis fundi.

16.
Þyrmðit Baldrs of barmi,
berg, solgnum þar dolgi,
hrístusk björg ok brustu,
brann upphiminn, manna;
mjök frákk móti hrökkva
myrkbeins Haka reinar,
þá er víligan, vagna
vátt, sinn bana þátti.

17.
Brátt fló bjarga gæti
-bönd ollu því- rauda
[ímun] fölr und iljar
íss [vildu svá dísir];
varðat höggs frá hörðum
hraundrengr þaðan lengi
trjónu trolls of-rúna
tíðs fjöllama at biða.

18.
Fjörspillir lét falla
fjalfrs ólágra gjalfra
bölverðungar Belja
bolm á randar holmi;
þar hné grundar gilja
gramr fyr skörpum hamri,
en berg-Dana bægði
brjótr við jörmunþrjóti.

19.
Ok hörð brotin herju
heimþingaðar Vingnis
hvein í hjarna mœni
hein at Grundar sveini,
þar svá at, eðr í Óðins
ólaus burar hausi,
stála vikr of stokkin
stóð Einriða blóði.

20.
Áðr ór hneigihlíðum
hárs öl-Gefjun sára
reiði-Týs et rauða
ryðs hœliböl gœli.
Görla lít ek á Geitis
garði þær of farðir.
Baugs þák bifum fáða
bifkleif at Þórleifi.