Guðrúnarkviða hin fyrsta.
Gvdrvn sat yfir Sigvrði da/þom; hon grét eigi sem adrar konor, en hon var bvin til at springa af harmi. Til gengo boþi konor oc karlar at hvgga hana, enn þat var eigi á/ðuelt. Þat er sa/gn manna, at Gvdrvn hefði etiþ af Fafnis hiarta, oc hon scilþi þvi fvgls ra/dd. Þetta er enn qveþit vm Gvdrvno:
1 5	Ár var þatz Gvðrvn gordiz at deyia, er hon sat sorgfvll yfir Sigvrþi; gerþit hon hivfra ne hondom slá ne qveina vm sem konor adrar.
2 5	Gengo iarlar alsnotrir fram, þeir er hardz hvgar hana la/tto; þeygi Gvdrvn grata matti, sva var hon moþvg, mvndi hon springa.
3 5	Sato itrar iarla brvþir gvlli bvnar fyr Gvdrvno; hver sagdi þeirra sinn of trega, þann er bitrastan vm beþit hafði.
4 3 7	Þa qvaþ Giafla/g Givca systir: «Mic veit ec a moldo mvnarla/sasta: hefi ec fimm vera forspell beþit, tveggia dotra, þriggia systra, átta broþra, þo ec eín lifi.»
5 5	Þeygi Gvðrvn grata matti, sva var hon moþvg at ma/g da/ðan oc harþhvgvþ vm hrer fylcis.
6 3 7	Þa qvaþ þat Herborg Hvnalanz drotning: «Hefi ec harþara harm at segia: minir sia/ synir svnnanlanz, verr inn átti, i val fello.
7 3	Faþir oc moþir, fiorir broþr, þa/ a vagi vindr of léc, barþi bara viþ borþþili.
8 5	Sialf scylda ec ga/fga, sialf scylda ec ga/tva, sialf scylda ec ha/ndla hror þeirra; þat ec alt vm beiþ ein missere, sva at mer mangi mvnar leitaþi.
9 5	Þa varþ ec hapta oc hernvma sams misseris siþan verþa; scylda ec screyta oc scva binda hersiss qvan hverian morgin.
10 5	Hon egdi mer af afbryþi oc horþom mic ha/ggom keyrþi; fann ec hvsgvma hvergi in betra, enn hvsfreýio hvergi verri.
11 5	Þeygi Gvðrvn grata matti, sva var hon moþvg at ma/g da/ðan oc harþhvgvþ vm hrer fylcis.
12 3 7	Þa qvaþ þat Gvllra/nd Givca dottir: «Fá kantv, fostra! þott þv froþ sér, vngo vifi annspioll bera.» Varaþi hon at hylia vm hror fylcis.
13 5	Svipti hon bløio af Sigvrþi oc vatt vengi fyr vifs kniám: «Littv a livfan, legþv mvnn viþ gron, sem þv halsaþir heilan stilli!»
14 5	A leít Gvdrvn eino sinni, sa hon da/glings sca/r dreyra rvnna, franar sionir fylcis liþnar, hvgborg iofvrs hiorvi scorna.
15 3	Þa hné Gvdrvn ha/ll viþ bólstri, haddr losnaþi, hlyr roþnaþi, enn regns dropi rann niþr vm kne.
16 5	Þa grét Gvdrvn Givca dottir, sva at tár flvgo tresc i gognom, oc gvllo viþ gess i tvni, morir fvglar, er mer átti.
17 3 7	Þa qvaþ þat Gvllra/nd Givca dottir: «Yccrar vissa ec astir mestar manna allra fyr mold ofan; vnþir þv hvarki vti ne inni, systir mín! nema hia Sigvrþi.»
18 3 7	Þa qvaþ þat Gvdrvn Givca dottir: «Sva var minn Sigvrþr hia sonom Givca, sem veri geirlá/cr or grasi vaxinn, eþa veri biartr steinn a band dreginn, iarknasteinn, yfir a/dlingom.
19 5	Ec þotta oc þioþans reccom hverri hori Herians disi; nv em ec sva litil, sem la/f se opt i a/lstrom, at iofvr da/þan.
20 5	Sacna ec i sessi oc i seingo míns málvinar, valda megir Givca, valda megir Givca mino bolvi oc systvr sinnar sárom grati.
21 5 9	Sva er vm lyþa landi eyþit, sem er vm vnnoþ eiþa svarþa; mana þv, Gvnnarr! gvllz vm niota, þeir mvno þer ba/gar at bana verþa, er þv Sigvrþi svarþir eiþa.
22 5	Opt var i tvni teiti meiri, þa er minn Sigvrþr sa/þladi Grana oc þeir Brynhildar biþia foro, armrar vettar, illo heilli.»
23 5	Þa qvaþ þat Brynhildr Bvþla dottir: «Va/n se sv vettr vers oc barna, er þic, Gvdrvn! graz vm beiddi oc þer i morgon málrvnar gaf.»
24 3 5 9	Þa qvaþ þat Gvllrond Givca dottir: «Þegi þv, þioþleiþ! þeirra orða! vrdr a/dlinga hefir þv e veriþ, recr þic alda hverr illrar scepno, sorg sara sia/ konvnga oc vinspell vifa mest.»
25 3	Þa qvaþ þat Brynhildr Bvþla dottir: «Veldr einn Atli ollo bolvi of borinn Bvþla, broþir minn.
26 5	Þa er viþ i ha/ll hvnscrar þioþar eld a iofri ormbeþs litom, þess hefi ec gangs goldit siþan, þeirrar synar, samc ey.»
27 5	Stoþ hon vnd stoþ, strengþi hon elri, brann Brynhildi Bvþla dottvr eldr or a/gom, eitri fnesti, er hon sár vm leit a Sigvrþi.
Gvdrvn gecc þaþan brá/t til scogar a eyþimercr oc for alt til Danmarcar oc var þar meþ Þoro Haconar dottvr sia/ misseri. Brynhildr vildi eigi lifa eptir Sigvrþ; hon let drepa þrela sina átta oc fimm ambottir; þa lagði hon sic sverþi til bana, sva sem segir i Sigurdar qviþo inni scommo.