Sonatorrek.
Egill Skalla-Grímsson

1.
Mjök erumk tregt
tungu at hræra
eða loptvætt
ljóðpundara.
Er-at nú vænligt
of Viðurs þýfi
né hógdrægt
ór hugarfylgsni.

2.
Er-a auðþeystr,
því at ekki veldr
höfugligr,
ór hyggju stað
fagnafundr
Friggjar niðja,
árborinn
ór Jötunheimum.

3.
Lastalauss
er lifnaði
á Nökkvers
nökkva bragi.
Jötuns hals
undir þjóta
Náins niðr
fyr naustdurum.

4.
Því at ætt mín
á enda stendr,
hreggbarnir
sem hlynir marka.
Er-a karskr maðr
sá er köggla berr
frænda hrörs
af fletjum niðr.

5.
Þó mun ek mitt
ok móður hrör
föður fall
fyrst of telja.
Þat berk út
ór orðhofi
mærðar timbr
máli laufgat.

6.
Grimmt vörumk hlið,
þat er hrönn of braut
föður míns
á frændgarði.
Veit ek úfullt
ok opit standa
sonar skarð,
er mér sær vann.

7.
Mjök hefr Rán
of rysktan mik,
em ek ofsnauðr
at ástvinum.
Sleit marr bönd
minnar ættar,
snaran þátt
af sjölfum mér.

8.
Veizt, ef þá sök
sverði of rækak,
var ölsmiðr
allra tíma,
hroða vágs bræðr,
ef viða mættak,
fórk andvígr
ok Ægis mani.

9.
En ek ekki
eiga þóttumk
sakar afl
við sonar bana,
því at alþjóð
fyr augum verðr
gamals þegns
gengileysi.

10.
Mik hefr marr
miklu ræntan,
grimmt er fall
frænda at telja,
síðan er minn
á munvega
ættar skjöldr
af lífi hvarf.

11.
Veit ek þat sjalfr,
í syni mínum
var-a ills þegns
efni vaxit,
ef sá randviðr
röskvask næði,
unz Hergauts
hendr of tæki.

12.
Æ lét flest
þat er faðir mælti,
þótt öll þjóð
annat segði.
Mér upp helt
of herbergi
ok mitt afl
mest of studdi.

13.
Oft kemr mér
mána bjarnar
í byrvind
bræðraleysi.
Hyggjumk um,
er hildr þróask,
nýsumk hins
ok hygg at því,

14.
hverr mér hugaðr
á hlið standi
annarr þegn
við óðræði.
Þarf ek þess oft
of þvergörum.
Verð ek varfleygr,
er vinir þverra.

15.
Mjök er torfyndr,
sá er trúa knegum
of alþjóð
Elgjar galga,
því at niflgóðr
niðja steypir
bróður hrör
við baugum selr.

16
Finn ek þat oft,
er féar beiðir - - -

17.
Þat er auk mælt,
at engi geti
sonar iðgjöld,
nema sjalfr ali
né þann enn,
er öðrum sé
borinn maðr
í bróður stað.

18.
Erumka þekkt
þjóða sinni,
þótt sér hverr
sátt of haldi.
Burr er býskeyðs
í bæ kominn,
kvánar sonr,
kynnis leita.

19.
En mér fens
í föstum þokk
hrosta hilmir
á hendi stendr.
Mákak upp
jörðu grímu,
rýnnis-reið,
réttri halda,

20.
Síz son minn
sóttar brími
heiftugligr
ór heimi nam,
þanns ek veit
at varnaði
vamma vanr
við námæli.

21.
Þat man ek enn,
er upp of hóf
í goðheim
Gauta spjalli
ættar ask,
þanns óx af mér,
ok kynvið
kvánar minnar.

22.
Átta ek gótt
við geirs dróttin.
Gerðumk tryggr
at trúa hánum,
áðr vinan
vagna rúni,
sigrhöfundr,
of sleit við mik.

23.
Blætka því
bróður Vílis,
goðjaðar,
at gjarn séak.
Þó hefr Míms vinr
mér of fengnar
bölva bætr,
er et betra tel ek.

24.
Göfumk íþrótt
ulfs of bági
vígi vanr
vammi firða
ok þat geð,
er ek gerða mér
vísa fjándr
af vélöndum.

25.
Erumk torvelt.
Tveggja bága
njörva nipt
á nesi stendr.
Skal ek þó glaðr
góðum vilja
ok óhryggr
Heljar bíða.