Ólafsdrápa.
Ólafsdrápa in fyrri.
Hallfreðr Óttarsson vandræðaskáld.

1.
Tolf var elds at aldri
ýsetrs hati vetra,
hraustr þá er herskip glæsti
Hörða vinr ór Görðum;
hlóðu Hamðis klæðum
hjörva gnýs ok skýjum
hilmis menn sem hjölmum
hlýrvigg, en mól stýri.

2.
Hilmir lét at Holmi
hjalmskóð roðin blóði
[hvat of dylði þess hölðar?]
hörð ok austr í Görðum.

3.
Svá frák hitt, at háva
hörgbrjótr í stað mörgum
[opt kom hrafn at] heiptum
hlóð valköstu [blóði].

4.
Endr lét Jamta kindir
allvaldr í styr falla
[vanðisk hann] ok Vinða
végrimmr [á þat snemma];
hættr var Hörða dróttinn
hjördjarfr Gota fjörvi;
gullskerði frák gerðu
geirþey á Skáneyju.

5.
Böðserkjar hjó birki
barklaust Danmörku
hleypimeiðr fyr Heiða
hlunnviggja bý sunnan.

6.
Tíðhöggvit lét tyggi,
Tryggva sonr, fyr styggvan
Leiknar hest á lesti
ljótvaxinn hræ Saxa;
vinhróðigr gaf víða
vísi margra Frísa
blökku brúnt at drekka
blóð kveldriðu stóðu.

7.
Rógs brá rekka lægir
ríkr Valkera líki;
herstefnir lét hröfnum
hold Flæmingja goldit.

8.
Gerðisk ungr við Englum
ofvægr konungr bægja,
naddskúrar réð nœrir
Norðimbra sá morði;
eyddi ilfa greddir
ógnblíðr Skotum víða
[gerði seims] með sverði
[sverðleik í Mön skerðir].

9.
Ýdrógar lét œgir
eyverskan her deyja
[Týr var tjörva dýrra
tírar gjarn] ok Íra;
barði brezkrar jarðar
byggvendr, en hjó tyggi
[gráðr þvarr geira hríðar
gjóði] kumbrskar þjóðir.